*در سوگ خبرنگار و فرهنگی فقید حاج بهمن هزاروند برادر شهید والا مقام خسرو هزاروند از شهرستان باغملک*

*به قلم بانو سمیرا ضرابی*

*حاج بهمن هزاروند* دنیای فانی را،زادگاهش را و همه ی ما را بدرود گفت تا درودهایش را که از وجود بی آلایش و پاکش نشأت گرفته بود پیشکش خداوندگاری نماید که عزیز داشتش و عزتمند و مهرش را در دل همتبارانش چونان گل بهاری،زیبا و ماندگار ،جاودانه نمود

به عرش کوچید و ما زمینیان را با غم وافرش، همنشین کرد…

*خانه ای ازجنس دلتنگی بنا کردم ولی*
*چون پرستوها به ترک خانه عادت داشتی !*

تقدیر،اسب رم کرده ای است که نمی شود به آن دهنه و لگام زد و لاجرم چنین مواقعی که فراق انفاق می افتد ،انسان از ته دل می گرید و دوست دارد تمام تاریخ را زار بزند…
حاج بهمن هزاروند،ادیب بود و دوستدار ادب،معصوم بود و صاحب کمالات والای انسانی،مردمی بود و مردمدار ، وقتی می نوشت ،واژگان به اندیشه و احساسش تعظیم می نمودند ، واژه ،واژه ی نوشتارش حاکی از معرفت بود و ادب ،پارسی را پاس می داشت همانگونه که آرمان هایش را!
برای برادرش می نوشت ؛ در وصف خسرو خوبان،برای چشم میمک(ارتفاعات ایلام) *شهید خسرو هزاروند* ،برادری که هشتم شهریور۱۳۶۰ آسمانی شد و اولین شهید باغ‌ملک جانکی است
که بر بالهای فرشتگان به عرش کبریایی ،اوج گرفت و در سپهر رحمت واسعه ی الهی مأوا گزید.

*شهریور! شهریور ، وقت خزان !*

ادبیات و مرقومه های آن دو عزیز را که می‌نگرم ، شباهت بی حد و حصری بهم دارند.
هر دو به زیبایی به واژگان فرمان می دادند و خطوط سیاه صفحات سفید کاغذ را می آراستند،زیبا می اندیشیدند و زیباتر می نوشتند هم از نظر بکارگیری واژگان،هم بکارگیری قلم … رقصاندن قلم را خوب بلد بودند.
به خود می بالیم از داشتن چنین موهبت هایی ! گرچه اکنون ما را بدرود گفتند و غم را برایمان به ودیعه گذاشتند اما اندیشیدن به آن عزیزان،و درک و دریافت صفات پسندیده شان مایه ی مباهات است و افتخار ،و‌ این یعنی جاودانه بودن،جاودانه ماندن و جاودانه شدن!
مبرهن است و روشن ، جاودانگی و مرگ دو مقوله ی جدا هستند
آنها از خدا بودند و به سوی خدا بازگشتند و چه بازگشت سرافرازانه ای !

آری تو باز خواهی گشت چرا که جاودانه ای…

*هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق*
*ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما*

اشک هایی که سیل آسا از چشمان بارانی همتباران مان جاری می شد نشانه ی پاکی و خلوص بود و از محبوبیت حاج بهمن سخن می‌گفت!
مصداق ؛

*آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع*

*حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم*

بی شک هرگز نمیرد آنکه دلهای همتباران خانه و کاشانه اش شده است… فضای سراسر معنای گلزار شهدای درویشان در مراسم خاکسپاری پیکر پاک حاج بهمن، راوی بود و روایتگر حقیقت وجودی آن عزیز سفر کرده،انسان آزاده و اندیشمندی که سراسر عمر پر برکت خود را در جهت حل مشکلات مردمش سپری کرده بود و سخنان روایتگر نور، برادرم غفور شیری ارجمند، مهر تأییدی است بر این خلوص و اهتمام بی شائبه،ایشان فرمودند خانواده های شهدای معظم را می بینم که بی تابانه و با سیمایی اشکبار با حاج بهمن وداع میکنند و این همان اوج قدرشناسی ست در مقابل شکوه ایثار ،زمانی که حاج بهمن زمام امور را در بنیاد شهید و امور ایثارگران عهده دار بود! و متواضعانه جهت خشنودی مردم اهتمام می ورزید ! چرا که خشنودی خداوندگارش را در خشنودی مردم می دید!

*در شعر شاعران همه گشتم که مصرعی*

*در شأن حُسن تو پیدا کنم نشد*

*شاعر شدم که با قلم ساحرانه ام*

*در قاب شعر، حُسن تو را جا کنم نشد*

واژگان و قلم از وصف اوصاف حاج بهمن هزاروند قاصرند همانگونه که زبان عاجز گشته است و یارای این مهم نیست!
سپاس ویژه بابت لطف، بذل عنایت و التفات دوستان و همتباران خاصه جامعه‌ ی گرانسنگ فرهنگی،و سپاس بیکران بابت الطاف بیکران عالی جنابان بابادی،مونسی و صمیمی فر که در وصف اوصاف حاج بهمن عزیز، نیکو نوشتند و مرقومه هایی را همرسانی فرمودند.
جاودانه بمانید و سربلند ، و روح آن عزیز سفرکرده قرین رحمت الهی!